cf. ՀԱԿԱԴԱՐՁՈՒԹԻՒՆ. Հակադարձիլն. անդրադարձիլն, եւ հակադարձն բան.
Վասն հակադարձմանց։ Հակադարձումն միում կամ երկուց։ Նախ զհակադարձմունսն ասէ. (Անյաղթ վերլծ. արիստ.։)
Այլոց բանից, եւ սոցա հակադարձումն. (Պղատ. տիմ.։)
Singulier | Pluriel | |
---|---|---|
nominatif | հակադարձումն | հակադարձմունք |
accusatif | հակադարձումն | հակադարձմունս |
génitif | հակադարձման | հակադարձմանց |
locatif | հակադարձման | հակադարձմունս |
datif | հակադարձման | հակադարձմանց |
ablatif | հակադարձմանէ | հակադարձմանց |
instrumental | հակադարձմամբ | հակադարձմամբք |